Het is tijd voor het wisselen van de wacht: de periode van deze raad zit er bijna op en dat betekent voor mij dat ik geen steunraadslid meer zal zijn. Na twee periodes vind ik het echt welletjes. Ik had ooit aan Herman van Hoeven beloofd dat ik actief zou worden voor de CU als ik eenmaal gepensioneerd zou zijn. Ik was dat zo goed als vergeten, maar een maand voordat het zover was, stond John al aan mijn voordeur om mij eraan te herinnerren mijn belofte in te lossen.
In deze 8 jaar heb ik de fractie, en meer persoonlijk John en Klarie, ondersteund met mijn bijdragen in vooral commissies. Allerlei onderwerpen en raadsvoorstellen wegen op realisme, redelijkheid en vooral: te bereiken resultaten. Soms taai en saai, maar vaak genoeg ook boeiend.
Iedereen vindt het fijn om gehoord te worden. Gehoord worden betekent ook gezien worden en serieus genomen worden. Je hoort erbij, je voelt je “gezien”.
Het belang van gezien en gehoord worden begint al van jongs-af-aan. Liefdevolle aandacht in de eerste levensjaren is van het allergrootste belang voor een stabiele ontwikkeling in de rest van je leven. Gezien en gehoord worden is de basis voor ons programma voor de komende vier jaar. Bij alles wat we doen is het zien en horen van onze inwoners het uitgangspunt.
Ondergetekende las op de facebookpagina van een politieke partij (Leefbaar Maassluys) dat er overlast zou zijn door vluchtelingen. Daarover wil ik graag even factchecken: Zijn er klachten bekend? Het gaat hierbij over het aanspreken van vrouwen, de doorgang blokkeren en aanbellen bij Maassluizers. Er wordt opgeroepen om bij klachten direct contact op te nemen met de politie.
Bij B&W blijken 2 meldingen bekend: Het gaat om meldingen waarover op sociale media wordt gesproken. Deze zijn bij de politie achteraf binnengekomen als melding. Er is in beide gevallen geen aangifte gedaan, omdat er geen strafbare feiten zijn gepleegd. Het is niet vastgesteld wie deze personen zijn en of het hier gaat om asielzoekers die verblijven op de Lady Anne.
Wanneer ik kijk naar wat er momenteel gebeurt rond de besluitvorming voor meer woningbouw op De Kade, dan moet ik denken aan een fuik. Je kent het misschien wel. Zo’n visnet waarbij een vis steeds een stukje verder zwemt, maar er uiteindelijk niet meer uit kan.
Het plan voor extra woningen op De Kade is namelijk bedacht door het college zelf, niet door de gemeenteraad. Het college heeft namelijk "bouwen, bouwen, bouwen" als speerpunt. Maar, laat ik het even bij mezelf houden, ik heb dit vooral gezien als speerpunt om de bestaande plannen en doelstellingen zo snel mogelijk uit te voeren of te versnellen.